داریوش(ای به داد من رسیده تو روزای خود شکستن)

 

 

Em        F         Em    F            Em

 

       G         F         Dm        Em

 

ای به داد من رسیده تو روزای خود شکستن

 

ای چراغ مهربونی تو شبای وحشت من

 

      F         Em            F     Em

 

       G         F         Dm        Em

 

ای تبلور حقیقت توی لحظه های تردید

 

تو شب و از من گرفتی تو من و دادی به خورشید

 

Am            Em       Am       Em

 

    G          F         Dm         Em

 

اگه باشی یا نباشی برای من تکیه گاهی

 

برای من که غریبم تو رفیقی جون پناهی

 

 

 

 

 

      Am     Em        Am       Em

 

     G         F         Dm        Em

 

یاور همیشه مومن تو برو سفر سلامت

 

غم من مخور که دوریت برای من شده عادت

 

      G        Am                      Em

 

     G          Am                       Em

 

ناجی عاطفه من شعرم از تو جون گرفته

 

رگ خشک بودن من از تن تو جون گرفته

 

Am            Em       Am       Em

 

    G          F         Dm         Em

 

اگه مدیون تو باشم اگه از تو باشه جونم

 

قدر اون لحظه نداره که منو دادی نشونم

 

F                  Em    F                Em

 

                        F                        Em

 

وقتی شب شب سفر بود توی کوچه های وحشت

 

وقتی همسایه کسی بود واسه بردنم به ظلمت

 

F                  Em    F                Em

 

                        F                        Em

 

وقتی هر ثانیه شب تپش هراس من بود

 

وقتی زخم خنجر دوست بهترین لباس من بود

 

      Am     Em        Am       Em

 

     G         F         Dm        Em

 

تو با دست مهربونیت به تنم مرهم کشیدی

 

برام از روشنی گفتی پرده شب و دریدی

=