ستاره های سربی فانوسکای خاموش

من و هجوم گریه از یاد تو فراموش

A

تو بال و پر گرفتی به چیدن ستاره

دادی منو به خاک این غربت دوباره

دقیقه های بی تو پرنده های خستن

آئینه های خالی دروازه های بستن

=

اگه نرفته بودی جاده پر از ترانه

کوچه پر از غزل بود به سوی تو روانه

B

اگه نرفته بودی گریه منو نمی برد

پرنده پر نمی سوخت آینه چین نمی خورد

اگه نرفته بودی و اگه نرفته بودی

=

شبانه های بی تو یعنی حضور گریه

با من نبودن تو یعنی وفور گریه

از تو به آینه گفتن از تو به شب رسیدن

نوشتنت رو گلبرگ تو رو نفس کشیدن

از رفتن تو گفتن ستاره دربدر شد

شبنم به گریه افتاد پروانه شعله ور شد

B

A