یه قاصد خبرم  داد که آفتاب لب بومه

نوشتم رو تن شب که خوشبختی تمومه

نه من مونده نه مایی نه حرفی نه صدایی

هزار دفعه شکستم عجب حادثه هایی

A

نپرس از شب و روزم تو خوابم تو چه خوابی

به مستی شب و تا صبح خرابم چه خرابی

به شب زل زده بودم به این عشق

که شب مهتابی می شه

نگاهم به هوا بود به این عشق

که روز آفتابی می شه

B

بهار پشت زمستون پس از تو برام قصه غم داشت

نبودی که نبودی پس از تو بهارم تو رو کم داشت

A

=

به گل طعنه زدم من به این عشق

که تو فصل بهاری

به غم طعنه زدم من به این عشق

که تو عشق و میاری

B

A2

=