|
|
فرامرز
اصلانی(آدم که یاد گذشته هاش می افته)
|
|
Am A# |
|
Am |
|
|
آدم که یاد گذشته هاش می
افته |
|
چشمونش از گریه اشکالود میشه |
|
|
Am A# |
|
Am |
|
|
تصویری از روزای رفته میبینه |
|
که در اون هر چهره ای نابود میشه |
|
|
Am A Dm |
|
A# Am |
|
|
هر پرستویی که به سویی می
پره |
|
خبر پایون فصلی رو می بره |
|
|
Am A Dm |
|
A# Am |
|
|
هر گل تازه ای که چشم باز می
کنه |
|
به خودم میگم که این نیز می
گذره |
|
|
|
|
A# C Am |
|
|
|
2 |
میگذره میگذره |
|
= |
|
|
|
|
|
Am A# |
|
Am |
|
|
کوچه های خاکی تهرون قدیما |
|
پر ز آواز نشاط بچه ها بود |
|
|
Am A# |
|
Am |
|
|
شهر فرنگی تو اون دنیای کوچک |
|
قصه هاش شیرین ترین قصه ها
بود |
|
|
Am A Dm |
|
A# Am |
|
|
هر پرستویی که به سویی می
پرید |
|
خبر آغاز فصلی رو می شنید |
|
|
Am A Dm |
|
A# Am |
|
|
هر گل تازه ای که چشم باز می
نمود |
|
شاهد روزای خوب کودکی بود |
|
|
|
|
A# C Am |
|
|
|
|
کودکی بود کودکی بود |