زندگی با آدماش برای من یه قصه بود

توی این قصه کسی با کسی آشنا نبود

همه خنجر توی دست و خنده روی لبشون

توی شب صدایی جز گریه بی صدا نبود

B

نمیخوام مثل همه گریه کنم

دیگه گریه دل و وا نمیکنه

قصه های پشت این پنجره ها

غم و از دلم جدا نمی کنه

=

قصه ماتم من هر چی که بود هر چی که هست

قصه ماتم قلب خسته یه آدمه

C

وقت خوابه دیگه دیر نمیخوام قصه بگم

از غم و غصه برات هر چی بگم بازم کمه

B

C

B