F#7                    G                     Em

            F#

صدای خش خش برگای خزونی توی گوشم

ناله می کرد

                         G               Em

          F#

آسمون بغضشو تو پرده ابرای سیاهش

پاره می کرد

            Em

                    G

رعد و برق نگاه شهرو با صداش

خواب زده می کرد

            Em                    G

          F#  (F#7)

زمین از این همه سنگینی بار به روی شونش

گله می کرد

           A  

           G                A

همچنان پای پیاده

فارغ از صدای خشم آسمونی

        Bm           A

جاده های بی کسیم رو

گم می کردم آروم آروم

        G

                   F#7

تن غربت روی شستم

زیر قطره های بارون

     Bm                            A

                                 G                  F#7

من بیاد عطر بارون زده گلای پونه

می کشیدم پای خستمو تو جاده به هوای بوی خونه

           Bm                               A

                       G                        F#7

وقتی که صدای خونه منو تا آخر جاده میکشونه

این سراب توی جاده که چشما مو میپوشونه

=

2