57
*
در اتاق کوچکم دیریست
بر دل تنهایی من خاک بنشسته
بر تن دلتنگیم هم نیز
شمعدانی های ایوان هم
بی گل و بی برگ خشکیده اند
قمری زیبای کاج روبرو هم رفته است انگار
آسمان ابریست
شیراز
